Dag beste sv Hoofddorpers. Eventjes terug van weggeweest. Ietsje uit het oog maar zeker niet uit het hart. En weer eens een blogje van mij over onze helden in rood-wit-blauw. Tja, hoe zal ik beginnen?
Daar gaan we dan, Hoofddorp-fans! Afgelopen weekend was weer zo’n dag waar je als echte fan zowel je hoofd wil schudden als je sjaal trots wilt zwaaien. Onze jongens, in hun stralende rood-wit-blauwe tenue, namen het op tegen Kolping Boys. Het werd 3-0 voor de andere kant, maar geen zorgen – het scorebord vertelt nooit het hele verhaal.
Onze trainer Jorg Smeets had een interessante kijk op de zaak. Hij prees onze jongens voor hun inzet en dat is precies wat we nodig hebben: een beetje zonneschijn op een regenachtige dag. En regenen deed het, tenminste qua doelpunten voor Kolping Boys, die de bal vaker in het net wisten te krijgen dan wij hadden gehoopt.
We misten wel een paar kansen, net als die keer dat je de laatste bus mist en een uur moet wachten. Maar weet je wat? Onze jeugdspelers hebben hun tenen in het grote-mensen-voetbalwater gedoopt en ze hebben gezwommen, jongens! Ze hebben misschien geen golven gemaakt, maar ze hebben zeker gespetterd.
En nu even serieus: we staan er niet zo goed voor. Degradatiezorgen, ja die zijn er, maar laten we niet vergeten dat elke grote comeback begint met een beetje tegenslag. We hebben nog steeds alle kansen om dit om te draaien. Het is net een spannende film, en we zijn nog maar halverwege, dus wie weet wat voor heldendaden er nog in het script staan!
Dus, lieve lezers, ik mag dan niet elke keer fysiek langs de lijn staan, mijn hart is altijd bij het veld. Ik juich met jullie mee en soms schreeuw ik naar mijn scherm, hopend dat de spelers het kunnen horen. Volgende keer pakken we ze, met de kracht van onze toetsenborden, aanmoedigingstweets en al het geloof in ons Hoofddorp-hart. Op naar de volgende match, waar we hopelijk die degradatiespook weg kunnen jagen!
Voor degene die het artikel van Haarlems Dagblad willen lezen, zie hieronder:
